Tekst autorstwa Moth

Dzisiejsze czasy to cholerna katastrofa, ale da się żyć - człowieku, żebyś był na tej przeklętej, skostniałej ziemi zaraz po wyjściu na powierzchnię! Ludzie nie wyglądali jak dzisiaj, raziło ich słońce, umierali na choroby skóry, byli skarłowaciałą rasą mutantów. Ale podnieśliśmy się, ciężką pracą i kooperacją. A jak ktoś się sprzeciwiał, jak ktoś się wyłamywał... nie tak jak dzisiaj, miła śmierć, kulka w łeb i do piachu. Nic z tego.

Nasi przodkowie mieli w głowach potężnie nasrane. Wysyłali kryminalistów na pustkowie, daleko poza rodzące się osady. Niejeden próbował potem dostać się w pobliże, żeby go zastrzelili... wiesz, jak to jest umierać z głodu? A z pragnienia? A oszaleć? Złych ludzi jednak nie brakuje, a rąk do pracy - i owszem. Z czasem dziadkowie założyciele zrozumieli, że zsyłka jest kiepskim pomysłem... a ci, którzy jak dotąd przeżyli banicję, zaczęli się organizować samoistnie. Tak zostali Dzikimi. Jak może wyglądać społeczność bandytów, skurwieli i złodziei? Nie, nie jak rząd, ale podoba mi się twoje myślenie. Najsilniejszy zostawał wodzem - a gdy któryś dorównał mu siłą, mógł go zatłuc i zająć jego miejsce.

Dzicy zorganizowali się całkiem nieźle, zaczęli wierzyć, że naprawdę coś ich łączy z naturą czy mateczką ziemią, cokolwiek, ja się nie znam na tym magicznym cholerstwie. Ale całkiem nieźle też radzą sobie z bronią, nie łudź się, że będą pokojowo nastawieni. Można z niektórymi handlować, ale lepiej się pilnować - w końcu to córki i synowie o wiele większych skurwieli, niż my. Nigdy nie zostają dłużej niż pół roku w jednym miejscu i całe szczęście - nikt nie chce mieć Dzikich pod bokiem. Mają gdzieś wojnę na północy, zajmują się swoimi sprawami. Obecnego wodza łatwo poznać, wygląda jak chodząca Ponurość, Skurwysyństwo i Mrok. Wołają go Szary Kojot.

Powiem ci jeszcze na uszko... no zbliż się, nie gryzę, do kurwy nędzy... jak chcesz się naszprycować, to najlepszy towar jest od Dzikich. Słowo harcerza, hie, hie...